Verslag van 7 t/m 12 januari  [ auteur: Rob van der Weert ]

Zaterdag 7 januari

Ik kom aan in Fort de France, Martinique, en Heleen vertrekt later die dag naar Nederland. Bij aankomst blijkt mijn telefoon leeg. Op vliegveld gelukkig nog ergens een stopcontact gevonden. Marti neemt  op maar ik hoor hem niet. Misschien dat hij mij wel hoort dus ik geef hem door dat ik er aan kom  maar ik weet niet of de boodschap over is gekomen. Wel heb ik  nog zijn satelliet telefoon geprobeerd maar die neemt hij niet op.

Gelukkig heeft Marti mij gemaild dat ik een taxi moet nemen naar Parque de Savannes maar de taxi chauffeur had daar nog nooit van gehoord. Uiteindelijk kwam alles toch nog goed en stond Marti te wachten aan de kade met zijn bijbootje. Na verwelkoming door Heleen aan boord wat gedronken om daarna afscheid te nemen van Heleen die door Marti naar vliegveld werd gebracht.

Zondag 8 januari

Met Marti voorbereidingen getroffen voor vertrek van Fort de France naar Saint Pierre in het noorden van Martinique.  Goede supermarkt gevonden en daar behalve drank en andere zaken een bladerdeeg cake gekocht waar een “surprise” in zou zitten volgens het opschrift op de doos. Daarna water getankt in een jachthaven en rond 12 uur vertrokken naar St. Pierre in het noorden. Leuke plaats waar we een punch dronken op een mooi uitzichtpunt  om daarna een wandeling te maken hoog in de heuvels naar een Mariabeeld met uitzicht over de baai.

’s Avonds nog koffie met een stuk bladerdeeg gegeten waar ik mijn kiezen bijna stukbeet op de surprise…. een plastic Mariabeeldje van 1 cm groot. Je kunt je voorstellen hoe verheugd ik was!

Maandag 9 januari

Eerst uitklaren voor vertrek van Martinique naar Dominica  in een winkel van een Fransman met “roots” in de Vogezen. De rum verkocht hij in plastic 5 liter verpakking. Vanaf St. Pierre naar Portsmouth in Dominica gezeild waar we in het donker aankwamen.

Dinsdag 10 januari

Inklaring en uitklaring in korte tijd  in een kantoortje bij  de haven. Zeer professioneel en geen gezeur. Daarna de dagelijkse zoektocht naar internet en koffie om vervolgens te vertrekken naar  Les Saintes, een eilanden groep ten zuiden van Guadeloupe. Dit is echt een aanrader….. Achter een rots van een van deze eilandjes lag een douane bootje verscholen die (“dat” volgens Heleen) even  naar ons toekwam maar ons verder met rust liet. Bij een ander eilandje zijn we aan een mooring gaan hangen in de stromende regen.Met de bijboot naar de kant gegaan om wat inkopen te doen. Terug naar de Arcadia kwamen we nog langs een luxe zeiljacht. Onder de naam van dit zeiljacht  stond in kleinere letters vermeld “Merci tante Sophia”. Die vond ik wel een leuke.

Toen we net aan de borrel zaten kwam hetzelfde douanebootje naar de Arcadia. Ze vroegen of ze langszij mochten komen en dat konden we niet weigeren. Ik stond klaar om een lijn aan te pakken maar de Arcadia werd niets vermoedend midscheeps geramd waarbij de voetrail naar binnen werd gedrukt. Marti liet een krachtterm vallen. Achter het stuur zat een goed uitziende Française van een jaar of 35 die kennelijk stage liep. Toen ze haar excuses aanbood  zei Marti “ach iedereen maakt wel eens een foutje”.

Als ik van te voren had geweten dat we dergelijk bezoek zouden krijgen had ik wat anders aangetrokken. In haar kielzog kwamen nog 2 andere douaniers. Marti ging vervolgens in de kuip in een geanimeerd gesprek met de Française terwijl ik opgescheept werd met een wat zwaarder uitgevallen man die met zijn onderzoek begon in de voorpunt. Alles maar dan ook alles werd omgekeerd. Naarmate hij minder vond van waar hij naar op zoek was liep hij roder aan. Daarna alle vloerdelen opgelicht en ook daar was niks van zijn gading. Later kwam de minder zwaar uitgevallen douanier de hut van Marti uitvoering doorzoeken. Na ongeveer een dik uur vertrokken ze waarbij ik iets te hard ”au revoir cherie” riep.

Waarom ze het op ons gemunt hadden weten we niet. Volgens Marti zou het te maken kunnen hebben met het feit dat hij een paar keer dezelfde havens had aangelopen. Volgens mij had het meer met Marti’s voorkomen te maken. Met een baard van een paar weken zag hij er steeds Colombianer uit.

Woensdag 11 januari

Rond het middaguur vertrokken naar St Kitts (St. Christopher). Een tocht van ruim 100 Nm. Dit doel in het noorden gekozen omdat de wind zou gaan draaien naar het noorden en we daarna dan wat meer relaxed zouden kunnen afzakken naar het zuiden.

De overtocht was een beetje heftig. Een hoog aan-de-windse koers eerst een zwakke wind en daarna bij het invallen van de nacht een  zeer wisselvallige wind die aantrok naar eind Bft 6. Onderweg kwam er nog een klein vliegtuigje over die (“dat” volgens Heleen) op masthoogte voorbij scheurde. Ik hoorde ‘m niet aankomen en schrok me kapot.

Donderdag 12 januari

De volgende ochtend, net nadat  het licht werd  een mooie beschutte ankerplek gevonden dichtbij een jachthaven waar de “happy few” hun zeil- of motorjacht had geparkeerd. Onder andere een zeiljacht van een 100 m lengte met 6 zalingen en een soort circustent voor de avondborrel rond de mastvoet.

De inklaring bleek een hele toer. We lagen ver van de stad en openbaar vervoer was er niet. We besloten te liften. Ik opperde Marti om met zijn baard achter een struik te gaan staan maar dat wou ie niet. Uiteindelijk door een beroeps chauffeur opgepikt. Bij de douane voor inklaring gekomen kwamen we in een meute terecht van passagiers van 5 (!) cruiseschepen. Na van het ene naar het andere kantoortje doorgestuurd te zijn waren we klaar om naar de Arcadia terug te keren.

Vrijdag 13 januari

Vertrek naar Antigua. Erg relaxed zeilen. Aankomst in Jolly Bay, een soort plaats met woningen aan het water zoals je in Friesland wel ziet. De douane was gesloten en we zijn toen maar aan de steiger van de douane gaan liggen om te wachten tot ze de volgende ochtend open zouden gaan. We mochten niet van boord voordat we ingeklaard waren op straffe van een boete van $5000!

Zaterdag 14 januari

De inklaring duurde ongeveer 2 uur in een klein kantoortje bij de steiger waar we lagen. Daarna vertrokken naar Indian Creek die uitliep in een kleine baai waar we helemaal alleen lagen. Helemaal bovenop de rotsen had Eric Clapton een stulpje (opm. Marti: kasteel) laten bouwen.

De baai was echt schitterend. Met de bijboot een beetje rondgetoerd. Marti vroeg me “hoe vindt je het hier Rob” en toen ik me omdraaide zag ik dat hij bezig was om een video te maken en dat ik daar dan voor het geluid iets moest zeggen. Nou hou ik daar niet zo van dus het lag op mijn lippen om te zeggen “ik vind er geen flikker aan”, maar omdat ik hem niet wilde teleurstellen zei ik “schipper ik vind het hier prachtig mooi”.

Zondag 15 januari

Op mijn verjaardag vertrokken naar Deshaies op Guadeloupe. Om me niet teleur te stellen had Marti slingers opgehangen. Ik was ontroerd. Hartelijk dank Marti. Blij dat ik hier zit en niet thuis hoef op te zitten en pootjes geven. Vijfenzestig klinkt erg oud vind ik.

Mooie relaxte overtocht naar Deshaies in Guadeloupe.