21-25 september 2016

Puerto La Restinga op El Hierro

Nee, zuidelijker dan de zuidpunt van het Canarische eiland El Hierro kun je in Europa niet komen. Hierna lokt het Afrikaanse avontuur.

Maar eerst even terug naar woensdag 21 september. Ik had de Arcadia ruim twee weken aan haar lot overgelaten in jachthaven San Miguel op Tenerife. Nooit eerder had ik de boot op zo’n afstand in een ander land achtergelaten. Zou alles bij terugkeer in orde zijn of zou mijn reis jammerlijk verstoord zijn door schade of inbraak? Je mag best weten dat ik het spannend vond om de laatste meters naar de boot af te leggen. Gelukkig was er niets vervelends. De boot was stoffig, maar dat was het dan ook. Een pak van mijn hart.
Dat was de eerste indruk. Later bleken er kakkerlakken aan boord te zitten. Gelukkig niet van die grote platte, maar een kleinere soort. Maar ook die vragen er om om verdelgd te worden.

Nog onwetend daarvan kon ik met optimisme opstapper Gerard opwachten die dezelfde dag zou arriveren. Het plan was om terug te varen naar La Gomera om daar voor het laatst op Europese wijze uitgebreid inkopen te doen.
Het wordt bijna saai, want de terugreis op donderdag werd gekenmerkt door acceleratiezones, afgewisseld door windstilte en met natuurlijk weer vele Grienden. Daar heb ik je al uitgebreid over verteld dus daar kan ik je niet meer mee verrassen. Verrassend waren wel de twee zonnende zeeschildpadden die er helaas niets van moesten hebben dat ik bijdraaide voor een foto. Even flapperen met een vinpoot en weg doken ze.

Verrast werden wij ook door het uitblijven van de acceleratiezone in de buurt van La Gomera. Ik had er juist op geanticipeerd door noordelijker te sturen, om dan in de acceleratiezone de wind ruim in de zeilen te hebben. Toen ik er in het zicht van de haven al niet meer in geloofde ontwaarde ik net op tijd de eerste schuimkoppen. Het grootzeil moest toch weldra naar beneden, dus meteen dan maar. En dat was net op tijd, want de wind sprong binnen een paar honderd meter van 7 knopen naar 30 knopen. Dat werd even lekker sturen voor Gerard.

La Gomera begint echt een plek te worden waar ik me thuis voel. Inmiddels ben ik ook een goede klant van de plaatselijke supermarkten en ligt de boot weer een centimeter dieper in het water door de vele boodschappen. Meer dan wat verse spullen heb ik verder niet nodig tot de Kaapverdische eilanden of zelfs Suriname. Zelfs onder de vloerplanken ligt het vol.

Vandaag weer een stuk(je) naar het zuiden, naar El Hierro dus. De acceleratiezone begon voor de verandering al in de haven van San Sebastian, maar toen we La Gomera achter ons lieten veranderde de stevige rugwind in een zwakke wind pal tegen (het zijn rare winden rond die eilanden hier). Er zat weinig anders op dan een paar uur te motoren. Halverwege El Hierro diende zich de volgende acceleratiezone aan die met aanhoudend 30 knopen wind ons uiteindelijk dwong tot twee reven. Uitschieters tot 35 knopen zorgden dat we daar geen spijt van kregen. De Arcadia vind alles trouwens best, alleen wij vinden het wat minder ontspannend. We zijn er dan ook  niet rouwig om, om de eilanden morgen of overmorgen achter ons te laten en ons Afrikaanse avontuur te beginnen.

Nog 800 mijl naar Dakar in Senegal. En dan nog 100 tot Gambia.