Dit is opstapper Bart van der Ree, nu op zo’n 400 mijl vanaf Sint Maarten. De blogs van Marti geven natuurlijk een goed beeld, maar hierbij wat dingen in mijn eigen woorden.
Ik heb daarmee geen ervaring, maar volgens mij hebben we in de eerste dagen van onze tocht rijkelijk veel regen gehad naar de maatstaven van de Carieb. De onweersbui van donderdag bracht ook vlagen van 36 knopen (windkracht 8) mee, plus natuurlijk de nodige golven, en het was goed te zien dat dat allemaal prima te handelen was voor Arcadia en de bemanning, met niet meer ongemak dan vochtige klamme zaken in de kajuit en zo. En dat droogde gisteren alweer snel op: bijna windstil en wisselend bewolkt. We zijn daarna in een windstiltegebied terecht gekomen dat tot vandaag en waarschijnlijk tot morgen voortduurt. Dat volgens de weerbestanden (GRIB-files voor de techneuten) die we binnen kunnen halen. Dat is saai, en op de oceaan duurt het lang voordat de golven minder worden, dus je ligt dan urenlang stil met klapperende zeilen. Vandaag hebben we de motor voor een paar uurtjes aangehad, om (ondanks de zonnepanelen) stroom bij te maken en tegelijk wat voortgang te boeken. Het jamm
ere van
de windstilte is vooral dat het heel langzaam gaat, maar na zondag zou het beter moeten gaan. De andere kant is dat het mooi weer en lekker rustig is. De grote golven zijn weg, wat overblijft is die lange lome deining van de oceaan, die je binnen in de boot eigenlijk niet eens voelt.
Wat zijn de belevingen op zo’n dag: gisteren een kwartiertje dolfijnen om de boot – leuk! En een paar prachtige, 1 meter lange felblauwe vissen met felgele vinnen die een tijdje langs de boot zwemmen. We hebben geen idee wat het zijn. Nu en dan een vogel: kleine stormvogels, meeuwen. Er blijken vogels te bestaan die gewoon maandenlang op de oceaan leven. En, een halve dag later: een van die blauwe vissen aan de hengel, die Marti had uitgegooid! Na een kwartiertje vechten met de vis hadden we hem bijna binnen, maar toen brak toch de lijn. Gemengd gevoel: we hadden hem liever opgegeten dan met zo’n haak in de bek laten doorzwemmen. Maar hij was eigenlijk ook te mooi om uit het water te halen. Vandaag minder dieren maar wel heerlijk zwemmen in de oceaan die hier volgens de kaart ’tussen 5 en 11 kilometer diep’ is.Daarnaast heel veel prachtige wolkenpartijen, heel diep azuurblauw water, zonsopkomsten, zonsondergangen enzovoorts. Vanochtend om 4 uur kwam Venus op, die zie je vanaf
de
horizon opkomen en in het water schitteren. Ongelooflijke helderheid van alles. Prachtig allemaal.

De sfeer is prima aan boord. We leren elkaar kennen, de sfeer is behulpzaam en we brengen alle drie kennis en ervaring in. Tussen de gewone gesprekken door komen ook diepere gesprekken.
De wachten die we draaien zijn: tussen 20 en 24 uur Tjitte, tussen 0 en 4 uur Marti (hij wilde in het midden om beter controle te houden) en tussen 4 en 8 uur ik. Tjitte en ik hadden ook omgewisseld kunnen zijn, maar ik gaf aan dat ik wel een lichte voorkeur voor de zonsopgangen had en dat was prima. Overdag is er geen schema. We eten overdag samen op vrij normale tijden.

Nog minder dan 2000 mijl te gaan! Na alle regen vind ik deze rustige dagen niet erg maar het mag binnenkort wel meer worden. We gaan het zien.