Helaas slaat dit nog steeds niet op een maaltje verse vis van eigen hengel; het slaat op onszelf.
De avond van maandag 24 juli arriveerde ik in Praia da Victoria op Terceira (Azoren) en kon het avontuur van de terugtocht van de Arcadia beginnen, althans dat was het idee. Eerst even twee weken bijkomen op de Azoren, diverse eilanden aandoen en per auto of scooter verkennen om dan – dat zou dus zo ongeveer maandag 6 augustus zijn – de oversteek te maken naar West-Spanje. Daar wilden we dan de Rias wat uitgebreider bekijken, nogmaals naar (L)a Coruña gaan en dan vandaaruit over de Golf van Biskaje via Bretagne terugvaren naar Nederland.

Nou vergeet het maar!

Aanvankelijk zag het er nog wel redelijk uit. Marti stond mij met een huurauto op het vliegveld op te wachten en de tocht naar Angra do Heriosmo was beslist de moeite waard. Wat een hortensia’s overal!
We hebben heerlijk lapas gegeten en zijn toen naar de boot gevaren die voor anker lag. Er volgden twee wat onrustige nachten voor anker en drie rustige in de haven. Donderdag hadden we een auto gehuurd en uitgerekend die dag was het regenachtig en bewolkt…. Dat betekende dus dat je op de hoger gelegen delen van het eiland niets te zoeken had. Toch was de tocht absoluut de moeite waard.
Gezellig was ook het feit dat de Persephone eveneens in de haven lag. Nigel en Karen hadden wij al op de BVI’s ontmoet en wij hebben ook in Angra een paar happy hours met ze doorgebracht.

Zaterdagmorgen 29 juli – de negenentwintigste verjaardag van mijn oudste zoon, Joost – zijn we, uitgezwaaid door Nigel, vertrokken met bestemming Velas (Sao Jorge). Na een lange dag zeilen lagen we om 19.30 uur lokale tijd (21.30 uur Nederlandse tijd) voor anker. De Cory pijlstormvogels lieten zich, toen het eenmaal donker was, goed horen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, evengoed wist ik niet wat me overkwam, wat een geluid!
Zondag hebben we wat door Velas gekuierd; geluncht met lapas en om een uur of twee zijn we vertrokken met als doel Horta op Faial. Het idee was daar een paar dagen te zijn, een auto te huren om wat rond te toeren en daarna weer terug te varen naar Velas om ook op Sao Jorge nog wat rond te trekken, bij voorkeur op een scooter.
Ook hier lagen we rond 19.30 uur voor anker.

Horta staat bekend om in ieder geval twee dingen: het eerste is Peter Café Sport (waarvan we overigens al in Angra een T-shirt hadden gekocht ????) Daar zijn we dus eerst ’s morgens maar eens een koffie gaan drinken. Daarna hebben wij ons gemeld op het havenkantoor, waar we te horen kregen dat we niet voor anker konden blijven liggen. We kregen een mooi plekje aan een vingersteiger toegewezen. Na de afmeerborrel zijn we Horta in gegaan om te lunchen en verf te kopen voor dat andere waar Horta om bekend staat: de “wall and walk of fame”. Het is hier gewoonte dat de bemanning van de schepen die deze haven aandoen hun “handtekening” in de vorm van een muurschildering achterlaten. Tja dan moet je wat…… dinsdagmorgen hebben we ons beste creatieve beentje voor gezet en ons spoor achtergelaten.

Inmiddels is wel duidelijk geworden dat ons plan om maandag aan de oversteek naar Spanje te beginnen in duigen valt. Akelige vooruitzichten van een knoop of 30 scherp aan de wind of zelfs pal ertegenin maken zowel afvaren als Spanje onmogelijk. Tegen de tijd dat we hier wel weg kunnen, kunnen we het beste direct naar Zuid-Engeland varen… voor Spanje is het dan te laat.
Het weer is momenteel ook niet echt wat je van een zomervakantie op de Azoren verwacht…. bewolkt en in de heuvels regen. En om het plaatje van zielige triestigheid compleet te maken: toen we – ja, je moet toch wat? – vanmiddag een goedkope fles spumante opentrokken, bleek het spul naar kurk te smaken ☹!

Het is niet alleen maar kommer en kwel hoor. Wij bevinden ons hier in het uiterst aangename gezelschap van Henk en Carla de Rijke (Kairos), bij wie wij maandagavond gezellig geborreld en gisterenavond, samen met Wouter en Saskia (Schorpioen), uitgebreid gebarbecued hebben.
Maar ook voor en met hen loopt niet alles zoals gepland: Henk en Carla worstelen met problemen met een generator die niet betrouwbaar is. Ze overwegen nu zelfs om niet de boot op Terceira achter te laten, maar hem terug te varen naar Nederland. Wouter en Saskia zitten met hetzelfde probleem als wij… wanneer naar Nederland af te varen en via welke route.
En dan nog die andere tegenslagjes: we zouden voor gisteren proberen een auto te huren: in geheel Horta geen auto meer te krijgen. Vandaag wilden we met z’n zessen met de ferry naar Pico, het eiland hier tegenover, om daar een mooie kustwandeling te maken: op Pico regent het al ongeveer de hele dag, dus dat plan hebben we vanmorgen uiteindelijk afgeblazen.

Ondertussen hebben wij gisteren wat gefietst; heel ver kom je niet, want het is behoorlijk klimmen. Vanmorgen hebben we een leuke wandeling gemaakt met prachtige uit- en vergezichten over zee (nog steeds geen walvis gezien) en nu richt Marti zijn frustratie op klusjes aan de boot (hij komt net binnen met de tekst: “Nou, ik ben nog geen steek verder; dat schiet lekker op….”) en ik op dit stukje…

Nee, we zijn niet zielig, maar we willen eigenlijk wel een keer wat kunnen ondernemen. We schrijven inmiddels donderdag 3 augustus en ziet het ernaar uit dat we op zijn vroegst zondag naar Velas kunnen. Voorlopig wachten we af en zitten we gevangen.