Het is een hele tijd geleden dat ik wat geschreven heb. Ik was toen solo op weg naar Sint Maarten, nadat ik op Martinique afscheid had genomen van Wouter en Nienke. Het solo varen gaat me goed af, weet ik inmiddels wel. Het solo reizen ben ik ook gewend, maar toch is die overgang groter. Pieken en dalen zijn in je eentje groter, heeft een oceaanzeilster me eens verteld. En zo is het. Je twijfels, vreugde en teleurstellingen moet je alleen verwerken, of het nou over het zeilen gaat of over het leven in het algemeen.

Maar de reden dat ik naar Sint Maarten vaar is juist dat ik weer het gezelschap van Heleen ga opzoeken. In de krokusvakantie gaan we een week skiën in Oostenrijk. Wàt, skiën? Ja, skiën. Hoe kun je het verzinnen bij een rondje Atlantic? Tja, dat is onderdeel van onze unieke formule om deze reis te maken.
Ik kan gelukkig zeggen dat het skiën me best afging. Alles was nog heel na afloop, behalve dan de kies van Heleen, maar dat is een heel ander verhaal waarover ik hier niet ga uitweiden.

Wim en Joke hebben in de tussentijd op de boot gepast en vakantie gevierd op Sint Maarten. Na mijn terugkeer, vorige week woensdag hebben we nog twee daagjes samen rond gevaren. Dat wil zeggen, ik wilde graag rond het eiland, maar er stond zo’n harde wind dat we alleen twee keer op de fok heen en terug naar Anguilla zijn gevaren. Om geen last te hebben van de forse deining hebben we binnen op de lagune geankerd. Dat is wel mooi in Sint Maarten, ook met slecht weer heb je hier prima plekken om te verblijven.

Sint Maarten is een raar eiland. Het is voor de helft Frans, deel van de EU en met de euro als betaalmiddel. Voor de andere helft is het Nederlands, maar daar is de voertaal Engels en de Amerikaanse dollar het officiële betaalmiddel. Er is daar niets wat op een connectie met Nederland wijst. De meeste zeilers verblijven in het Franse deel, want het Nederlandse deel is nóg duurder. Dat richt zich vooral op megajachten en op cruiseschepen. Sint Maarten is ook geologisch een raar eiland. Het heeft een grote, ondiepe zoutwaterlagune, die via ophaalbruggen met zee verbonden is. In de lagune liggen honderden boten voor anker, net als trouwens in de beschutte, ondiepe baaien. Dat het zo ondiep is heeft te maken met het feit dat Sint Maarten samen met Anguilla en Sint Barth op één onderzees vulkaanplateau ligt, in tegenstelling tot de meeste andere eilanden, die stuk voor stuk steil uit zee oprijzen.

Sint Maarten is niet mijn favoriete eiland. Het is erg verstedelijkt en wat er nog aan natuur aanwezig is ziet er afgekloven uit. Mangroves zijn nagenoeg verdwenen en zo ongeveer alles wat er aan bos was is vervangen door struikgewas. Dat wil overigens niet zeggen dat er op het gebied van natuur niets te beleven is. Op tal van plaatsen wemelt het van de leguanen. Bij Friars Bay zijn ze zo aan mensen gewend dat je ze tot vlakbij kunt benaderen. Gisteren heb ik een wandelpad (of beter klauterpad) dwars over het eiland gevold van Marigot in het Franse deel naar het Nederlandse deel. Je komt dan helemaal niemand tegen en er zijn schitterende uitzichten over het eiland. Zo vol is het eiland en dan is er niemand die een stil wandelpad opzoekt, behalve ik. Ik verbaas me daarover, maar kennelijk is iedereen aan het borrelen of in een huurauto aan het rond rijden.
Ik heb me veel verplaatst op mijn vouwfietsje. Wel na enige aarzeling, want er doen verhalen de ronde over het levensgevaarlijke verkeer en wheely’ende motorrijders. Toch is het mij alles meegevallen en vrijwel iedereen houdt rekening met zo’n enge fietser, want die kennen ze hier bijna niet. Op een drukke tweebaansweg blijven ze liever achter je rijden dan je te passeren. Mijn conclusie is dat het hier veiliger is op de fiets dan in Nederland. Bovendien kun je hier nergens hard rijden en dat doet men ook niet.

De verstedelijking heeft ook zijn pluspunten. Er zijn hier betere watersportwinkels dan waar ook in het Caraïbisch gebied, voor zover ik dat gezien heb. De spullen zijn wel behoorlijk aan de prijs, zoals werkelijk alles op dit eiland, ondanks de BTW van slechts 4%. Maar alles is dan ook te koop. De Super-U in Marigot heeft een assortiment à la Albert Heijn en zoiets ben ik sinds Lissabon niet meer tegengekomen.
De verstedelijking heeft zelfs geleid tot een unieke toeristische trekpleister, in de vorm van het strandje aan het begin van de startbaan van het vliegveld. Wie kent niet van Youtube de filmpjes van mensen die door de straalmotoren worden weggeblazen? Ik kan je verzekeren dat je op zijn minst heftig wordt gezandstraald.

Tot vandaag heb ik lui in de haven gelegen, maar de vooruitbetaalde maand liggeld is opgesoupeerd en ik ga verkassen naar een baai op zee. Daar ga ik eerst de aangroei eens van het onderwaterschip verwijderen – met de snorkel een flinke klus. Antifouling doet hier helaas niet wat je in Nederland gewend bent. De boot is een woud van vooral wieren, met helaas ook zeepokken, kalkbuisjes van kokerwormen en mosdiertjes. Hoezo weinig natuur op Sint Maarten?